Waris Dirie opowiada o swojej nowej, białej ojczyźnie ale też o tęsknocie za Afryką i głębokim marzeniu, by uwolnić ją od biedy, przekazywania złych tradycji i uzależnienia. Somalia zajmuje pierwsze miejsce w rankingu państw o najtrudniejszych warunkach do życia (Failed States Index). Od 1991 trwa tam wojna domowa, a w 2011 ogłoszono stan klęski głodowej.
Czytelnik odnajdzie w tej książce wiele opowieści z prywatnego życia autorki, dotyczących jej związków z Polską (obecnie mieszka w Gdańsku - mówi, że zakochała się w polskim morzu), narodzin drugiego syna Leona czy też światowej premiery głośnego filmu Kwiat pustyni na festiwalu w Wenecji.
Kochana Mamo! (...) Zawsze chciałam, żebyś była ze mnie dumna i z radością mówiła o swojej mieszkającej za granicą córce. Pragnęłam Twego podziwu dla upartej i nieugietej Waris, która daje sobie radę w nowym życiu. Wiem, że nie potrafisz zrozumieć i zaakceptować wielu rzeczy, któe robię lub mówię, ponieważ nie pozwala Ci na to Twoje tradycyjne wychowanie. Żyjesz w starej Afryce, uwięziona we wszyskich jej rytuałach i obyczajach. Ja nosze w sobie moją Afrykę. To nowa Afryka, stanowiąca potężną mieszankę tradycji i nowoczesności. Droga Mamo, pragnę jedynie, żebyś mnie zrozumiała.
Mała Safa pochodzi ze skrajnie biednej rodziny w Dżibuti. Wychowana w slumsie, została wybrana do roli małej Waris Dirie w ekranizacji światowego bestselleru Kwiat pustyni. Dramatyczna scena brutalnego obrzezania dziewczynki doprowadza do łez ludzi w kinach na całym świecie. Ale tak naprawdę Safa nie została obrzezana. Waris Dirie jest więc tym bardziej przerażona, gdy dowiaduje się, że dziewczynka wkrótce ma być okaleczona. I robi wszystko, by uchronić ją przed straszliwym losem. Gdy Waris Dirie pierwszy raz spotyka małą Safę ze slumsu w Dżibuti, powracają bolesne wspomnienia z jej własnego dzieciństwa. Ale czuje też ulgę: dziewczynka, która ma zagrać w ekranizacji jej historii, Kwiecie pustyni, jest jeszcze nietknięta. Tym większe jest przerażenie Waris, gdy dowiaduje się, że rodzice dziewczynki honorarium za jej udział w filmie chcą przeznaczyć właśnie na obrzezanie córki. Dla Waris to oczywiste: trzeba dziewczynkę za wszelką cenę uchronić przed okaleczeniem. Zawiera z rodzicami umowę: jej fundacja Kwiat Pustyni zadba o to, by Safa otrzymała wykształcenie i będzie wspierać jej bardzo biedną rodzinę aż do uzyskania przez dziewczynkę pełnoletniości. Cztery lata po ukończeniu pracy nad filmem Waris odwiedza Safę i jej rodzinę w Dżibuti i stwierdza, że mimo umowy Safie nadal grozi poważne niebezpieczeństwo. Po licznych bojach z jej rodziną i wielu perypetiach w Dżibuti i Europie Waris i jej zespół znajdują sposób, by uratować nie tylko Safę, lecz także tysiące innych niewinnych afrykańskich dziewczynek.
